Een weekendje Lusaka
Blijf op de hoogte en volg Kevin
05 Mei 2013 | Zambia, Lusaka
Drie maanden zijn alweer bijna voorbij, dus tijd om mijn visum te verlengen. Bram moest daarentegen op de maandag stempelen en een werkvisum aanvragen en Ton had haar vlucht op dinsdag terug naar Nederland. Omdat de auto nog steeds kapot was ben ik met Michiel, Bram en Ton met de Wada Chovu naar Lusaka vertrokken.
Het was weer een topdag want Bram had zich verslapen en voor mij was in eerste instantie geen plaats meer in de bus.
Halverwege de middag arriveerde we in Lusaka. Nadat we al onze spullen op de kamers gedropt hadden, zijn we naar Levy Junction geweest. In dit winkelcentrum hebben we een koffie gedronken en geld gepind. De honger begon ons langzaam maar zeker de baas te worden, dus op advies van Katleen zijn we naar Mahak geweest. Een erg goed Indisch restaurant. Nadat onze buikjes waren gevuld zijn we met de benenwagen terug naar het backpackershostel gelopen om onze avond in gezellige sferen af te sluiten.
De volgende dag was het de dag van de waarheid. Bram en ik moesten naar het immigratiekantoor. Bram voor zijn werkvisum en maandelijke stempel en ik voor het verlengen van mijn toeristenvisum.
We waren al vroeg vertrokken zodat alles zo snel mogelijk afgehandeld kon worden. Mja, snel…
Gelukkig had Katleen ons vooraf verteld waar we moesten zijn, want nergens staat aangegeven waar men moet zijn. Bovendien zijn de bureaus heel onlogisch geplaatst. Bram en ik hadden onze personen in het vizier, maar ze waren weer snel weg. Het zag eruit of iedereen nog zijn werkplek in aan het richten was. Nadat we een tijdje gewacht hadden stapte Bram op een van de Ambtenaren af. Hij werd doorverwezen naar de goede persoon. Niet veel later stapte ik ook op de juist persoon af. Maar nadat hij de brief van de stichting zag en ik vroeg om een verlenging van mijn toeristenvisum, moest ik met hem mee naar het hoofd. Hij was in een vergadering, dus ik moest nog even wachten. Tijdens het wachten was Bram al helemaal klaar met zijn aanvraag. Ongeveer een uurtje later kon ik met de ambtenaar mee naar het hoofd. Op het kantoor werden diverse vragen gesteld m.b.t. mijn visum. Door eerdere onregelmatigheden afgelopen jaar werd mij een verlenging van het toeristenvisum niet verleend. Tussen het gesprek door kreeg hij een telefoontje. Tijd om na te denken dus. Na het telefoontje vroeg hij waar ik vandaag kwam en al snel bleek dat hij ook gestudeerd had in Nederland. Zodoende heb ik van onderwerp kunnen wisselen en na het gesprek zou de ambtenaar met helpen met het invullen van een temporary employment permit. Met een tijdelijk werkvisum zou ik waarschijnlijk wel erdoorheen komen.
Na al deze formulieren ingevuld te hebben kon mijn aanvraag vervolgen. Toen kwam het volgende dilemma, betalen. De cheque die Bram en ik bij ons hadden werden niet geaccepteerd en met cash betalen mag niet. Bram had met heel veel geluk wel met cash kunnen betalen. Nu ik nog.
Aangekomen bij de caissière kreeg ik een hele preek dat ik niet met de cheque kon betalen en ook niet met cash. Met heel wat onderhandelen en geluk kon ik toch met cash betalen. In een hoekje heb ik mijn geld gepakt en dat onder de cheque geduwd. Op deze manier leek het alsof ik de cheque overhandigde i.p.v. cash geld. In de tussentijd was er ook nog een chinees tussen geglipt die de aanvraag voor 4 personen moest betalen. Met andere woorden; wachten.
Nadat ik het betalingsbewijs ontvangen had moest ik weer terug naar de ambtenaar. Hij heeft 2 stempels gezet en tot slot moest ik nog een formulier invullen. Om 08:00uur kwamen we binnen wandelen en om 11:00uur zette ik weer mijn eerste stap buiten. Nu maar hopen dat het goed gaat, want over een maand mag ik weer gaan stempelen.
Bram, Michiel en Ton waren in de tussentijd al naar een hotel verderop gewandeld. Nadat mijn visum was geregeld heb ik gezamenlijk met hen een kopje koffie gedronken. Vanuit hier zijn we naar de Nederlandse Ambassade gelopen. Bram was er namelijk achter gekomen dat zijn paspoort verloopt voordat hij Zambia verlaat. Aangekomen bij de ambassade bleek het toevallig de laatste dag te zijn dat men een paspoort kon verlengen. Geluk bij een ongeluk dus. Nadat dit was geregeld zijn we richting een zambiaanse markt gegaan. Voordat men op deze markt is moet men eerst een spoor passeren. Ton heeft hier nog een chitenge gekocht voor het Guesthouse. Tot slot zijn we vertrokken naar het backpackershostel. Hier hebben de rest van de middag en avond gezellig afgesloten.
Dinsdag oftewel koning(innen)dag was voor ons een rustdagje. Terwijl Bram en Ton hebben uitgeslapen ben ik met Michiel naar Levy Junction en Manda Hill geweest. Vanuit Manda Hill ze we met een broodje SubwaY op de vuist richting backpackers gelopen. Toen we terug kwamen sloeg de honger weer aan, en aangezien Bram het bij Mahak heel erg lekker vond, zijn we terug naar Mahak geweest.
Voor de avond hadden we een uitnodiging van Ton ontvangen voor een koninginnendag-feest op de Ambassade. Met onze beste kleren aan en paspoort op zak zijn we richting de Ambassade vertrokken. We werden hartelijk ontvangen en de avond was goed verzorgd. Het eerste gedeelte van de avond was formeel, maar naarmate het later werd ebde het formele gedoe weg. Op een van de muren werden de beelden die live uitgezonden werden geprojecteerd. Gedurende de avond kwam men met verschillende hapjes langs. EN JAAAAH, zelfs bitterballen en borrelfrikadelletjes !
Ton moest om 09:00uur vertrekken aangezien zij haar vlucht moest pakken. In de tussentijd hebben Michiel, Bram en ik nog wat drankjes op onze koning gedronken.
De sfeer werd minder dus een uurtje na Ton zijn wij ook vertrokken. In het hostel hebben we nieuwe mensen leren kennen waarmee we, nadat de bar ging sluiten, nog zijn gaan stappen. Het begon bij een klein discotheekje waarna we onze weg zijn vervolg naar een cafeetje om de hoek. Tijdens de avond zijn we veel te weten gekomen over het uitgaansleven in Lusaka.
Nadat we in de ochtend weer allemaal herenigd waren hebben we de eerste bus naar Mpongwe gepakt. Omdat we niet veel geslapen hadden, hadden we onze tijd goed benut in de bus.
Vandaag hoefde we niet te werden i.v.m. Labor day. De werkers van het VTC project waren allemaal aanwezig bij de huldiging van de hoofdtimmerman waarna ze vervolgens een paar drankjes zijn gaan pakken. Ze hadden het leuk gevonden als Bram en ik er ook bij waren geweest, maar dit hebben we helaas moeten missen.
De dag erna stond wel weer in het teken van werken. Bram en ik waren daarom weer vroeg op de plot te vinden, evenals de werkers. Er waren nog enkelen bij die een hoog alcoholpercentage hadden. Nadat we ons werk als toezichthouder hadden vervuld zijn we o.l.v. Mr. Lewis gaan zoeken naar gebruikte olie. Dit hebben ze nodig om hun mal in te vetten om stenen te maken.
Uiteraard was er niets te vinden na lang op en neer te hebben gereden. We waren uiteindelijk toch op te markt, dus ik had deze kans gepakt om naar het postkantoor te gaan. Tot mijn verbazing lag er een kaartje voor mij vanuit Australië.
De daaropvolgende dagen is niet veel bijzonders gebeurt, behalve dat ik eergisteren mijn eerste Nshima gemaakt heb.
Het was weer een topdag want Bram had zich verslapen en voor mij was in eerste instantie geen plaats meer in de bus.
Halverwege de middag arriveerde we in Lusaka. Nadat we al onze spullen op de kamers gedropt hadden, zijn we naar Levy Junction geweest. In dit winkelcentrum hebben we een koffie gedronken en geld gepind. De honger begon ons langzaam maar zeker de baas te worden, dus op advies van Katleen zijn we naar Mahak geweest. Een erg goed Indisch restaurant. Nadat onze buikjes waren gevuld zijn we met de benenwagen terug naar het backpackershostel gelopen om onze avond in gezellige sferen af te sluiten.
De volgende dag was het de dag van de waarheid. Bram en ik moesten naar het immigratiekantoor. Bram voor zijn werkvisum en maandelijke stempel en ik voor het verlengen van mijn toeristenvisum.
We waren al vroeg vertrokken zodat alles zo snel mogelijk afgehandeld kon worden. Mja, snel…
Gelukkig had Katleen ons vooraf verteld waar we moesten zijn, want nergens staat aangegeven waar men moet zijn. Bovendien zijn de bureaus heel onlogisch geplaatst. Bram en ik hadden onze personen in het vizier, maar ze waren weer snel weg. Het zag eruit of iedereen nog zijn werkplek in aan het richten was. Nadat we een tijdje gewacht hadden stapte Bram op een van de Ambtenaren af. Hij werd doorverwezen naar de goede persoon. Niet veel later stapte ik ook op de juist persoon af. Maar nadat hij de brief van de stichting zag en ik vroeg om een verlenging van mijn toeristenvisum, moest ik met hem mee naar het hoofd. Hij was in een vergadering, dus ik moest nog even wachten. Tijdens het wachten was Bram al helemaal klaar met zijn aanvraag. Ongeveer een uurtje later kon ik met de ambtenaar mee naar het hoofd. Op het kantoor werden diverse vragen gesteld m.b.t. mijn visum. Door eerdere onregelmatigheden afgelopen jaar werd mij een verlenging van het toeristenvisum niet verleend. Tussen het gesprek door kreeg hij een telefoontje. Tijd om na te denken dus. Na het telefoontje vroeg hij waar ik vandaag kwam en al snel bleek dat hij ook gestudeerd had in Nederland. Zodoende heb ik van onderwerp kunnen wisselen en na het gesprek zou de ambtenaar met helpen met het invullen van een temporary employment permit. Met een tijdelijk werkvisum zou ik waarschijnlijk wel erdoorheen komen.
Na al deze formulieren ingevuld te hebben kon mijn aanvraag vervolgen. Toen kwam het volgende dilemma, betalen. De cheque die Bram en ik bij ons hadden werden niet geaccepteerd en met cash betalen mag niet. Bram had met heel veel geluk wel met cash kunnen betalen. Nu ik nog.
Aangekomen bij de caissière kreeg ik een hele preek dat ik niet met de cheque kon betalen en ook niet met cash. Met heel wat onderhandelen en geluk kon ik toch met cash betalen. In een hoekje heb ik mijn geld gepakt en dat onder de cheque geduwd. Op deze manier leek het alsof ik de cheque overhandigde i.p.v. cash geld. In de tussentijd was er ook nog een chinees tussen geglipt die de aanvraag voor 4 personen moest betalen. Met andere woorden; wachten.
Nadat ik het betalingsbewijs ontvangen had moest ik weer terug naar de ambtenaar. Hij heeft 2 stempels gezet en tot slot moest ik nog een formulier invullen. Om 08:00uur kwamen we binnen wandelen en om 11:00uur zette ik weer mijn eerste stap buiten. Nu maar hopen dat het goed gaat, want over een maand mag ik weer gaan stempelen.
Bram, Michiel en Ton waren in de tussentijd al naar een hotel verderop gewandeld. Nadat mijn visum was geregeld heb ik gezamenlijk met hen een kopje koffie gedronken. Vanuit hier zijn we naar de Nederlandse Ambassade gelopen. Bram was er namelijk achter gekomen dat zijn paspoort verloopt voordat hij Zambia verlaat. Aangekomen bij de ambassade bleek het toevallig de laatste dag te zijn dat men een paspoort kon verlengen. Geluk bij een ongeluk dus. Nadat dit was geregeld zijn we richting een zambiaanse markt gegaan. Voordat men op deze markt is moet men eerst een spoor passeren. Ton heeft hier nog een chitenge gekocht voor het Guesthouse. Tot slot zijn we vertrokken naar het backpackershostel. Hier hebben de rest van de middag en avond gezellig afgesloten.
Dinsdag oftewel koning(innen)dag was voor ons een rustdagje. Terwijl Bram en Ton hebben uitgeslapen ben ik met Michiel naar Levy Junction en Manda Hill geweest. Vanuit Manda Hill ze we met een broodje SubwaY op de vuist richting backpackers gelopen. Toen we terug kwamen sloeg de honger weer aan, en aangezien Bram het bij Mahak heel erg lekker vond, zijn we terug naar Mahak geweest.
Voor de avond hadden we een uitnodiging van Ton ontvangen voor een koninginnendag-feest op de Ambassade. Met onze beste kleren aan en paspoort op zak zijn we richting de Ambassade vertrokken. We werden hartelijk ontvangen en de avond was goed verzorgd. Het eerste gedeelte van de avond was formeel, maar naarmate het later werd ebde het formele gedoe weg. Op een van de muren werden de beelden die live uitgezonden werden geprojecteerd. Gedurende de avond kwam men met verschillende hapjes langs. EN JAAAAH, zelfs bitterballen en borrelfrikadelletjes !
Ton moest om 09:00uur vertrekken aangezien zij haar vlucht moest pakken. In de tussentijd hebben Michiel, Bram en ik nog wat drankjes op onze koning gedronken.
De sfeer werd minder dus een uurtje na Ton zijn wij ook vertrokken. In het hostel hebben we nieuwe mensen leren kennen waarmee we, nadat de bar ging sluiten, nog zijn gaan stappen. Het begon bij een klein discotheekje waarna we onze weg zijn vervolg naar een cafeetje om de hoek. Tijdens de avond zijn we veel te weten gekomen over het uitgaansleven in Lusaka.
Nadat we in de ochtend weer allemaal herenigd waren hebben we de eerste bus naar Mpongwe gepakt. Omdat we niet veel geslapen hadden, hadden we onze tijd goed benut in de bus.
Vandaag hoefde we niet te werden i.v.m. Labor day. De werkers van het VTC project waren allemaal aanwezig bij de huldiging van de hoofdtimmerman waarna ze vervolgens een paar drankjes zijn gaan pakken. Ze hadden het leuk gevonden als Bram en ik er ook bij waren geweest, maar dit hebben we helaas moeten missen.
De dag erna stond wel weer in het teken van werken. Bram en ik waren daarom weer vroeg op de plot te vinden, evenals de werkers. Er waren nog enkelen bij die een hoog alcoholpercentage hadden. Nadat we ons werk als toezichthouder hadden vervuld zijn we o.l.v. Mr. Lewis gaan zoeken naar gebruikte olie. Dit hebben ze nodig om hun mal in te vetten om stenen te maken.
Uiteraard was er niets te vinden na lang op en neer te hebben gereden. We waren uiteindelijk toch op te markt, dus ik had deze kans gepakt om naar het postkantoor te gaan. Tot mijn verbazing lag er een kaartje voor mij vanuit Australië.
De daaropvolgende dagen is niet veel bijzonders gebeurt, behalve dat ik eergisteren mijn eerste Nshima gemaakt heb.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
