Intakegesprek + eerste fietsavontuur

Ik lig al een aantal dagen achter op mijn blog, dus het word tijd de achterstand in te halen. (Ik moet namelijk niet te snel gaan wennen aan het Afrikaanse tempo ;)

Woensdag 06-02-2013:
Vandaag heb ik samen met Stijn, mijn begeleider, het intakegesprek betreffende mijn stage. Met z’n 2tjes hebben we op de veranda van het Guesthouse de stagedoelen, competenties en opdracht doorgenomen. Al snel kwamen de klappers te voorschijn van het project met de desbetreffende documenten. Zoals ik al eerder in mijn blog liet weten ik de komende 4 maanden actief zijn bij de realisatie van een technische school, het VTC. VTC is de afkorting voor Vocational Training School. Zodra de school gerealiseerd is zal deze toekomst beiden voor mannen en vrouwen in diverse praktische sectoren. Hierbij is te denken aan bijvoorbeeld werktuigbouwkunde en houtbewerking.
De omvang van het project is enorm dus voor mij zal het een enorme uitdaging worden om de opdracht uiteindelijk te voltooien. Niet alleen inhoudelijk gezien, maar ook het communiceren met het lokale bouwpersoneel door de aanwezige taalbarrière. Evenals de ontbrekende kennis van de toegepaste bouwmethode, aangezien men hier een andere bouwmethode hanteert dan de methoden die ik in 4 jaar heb geleerd/onderzocht.
Gelukkig wordt ik de eerste week bijgestaan door Stijn. Hij zal gezamenlijk met mij en het bouwteam elke ochtend een briefing organiseren zodat we weten wat we van elkaar kunnen en mogen verwachten.
Het project meer dan een kilometer verwijderd van het Guesthouse. Nadat Stijn en ik alles besproken hadden kreeg ik ook mijn eigen fietsje toegewezen als dagelijks vervoer naar de plot.

Natuurlijk was het ook nog de bedoeling om naar de plot gaan zodat ik ook hier kennis kon maken met het uitvoerende personeel. Omdat de geladen truck van gisteren uiteraard al in de ochtend was vertrokken mocht ik meteen mijn eerste fietstochtje maken.
Een fietstochtje hier is t.o.v. een fietstochtje in Nederland een waar avontuur. Men moet denken dat de fietsen hier geen remmen hebben. Achterliggende gedachten is dat de fiets anders moeilijk uit de ‘blubber’ is te halen als men met de fiets in de modder is gevallen. De hele weg is onverhard richting de plot, dus de kans dat na een regenbui sommige stukken moeilijk begaanbaar zijn is erg groot.
Nadat ik hierover geïnformeerd werd sprong ik op fietsje om samen met Mr. Kunda en Stijn richting de plot te fietsen. Ik had nog geen meter gefietst of de voorband was al leeg.. Achja, dan maar een nieuwe fiets. Poging 2 begon erg goed, losstaande van alle piepende en krakende geluiden. Bijna bij de plot aangekomen stonden beide pedalen op dezelfde hoogte, of beter gezegd dezelfde diepte. Achja, dan lopen we toch het laatste stukje. Gelukkig was Mr. Kunda als laatste van ons 3, want halverwege het lopen kwam hij met mijn pedaal in zijn hand aangefietst. Deze bleek ik tijdens het lopen verloren te zijn.
Gelukkig zouden we nog even op de plot blijven, dus enkele werklieden kregen al snel de opdracht om de fiets te maken.
In de tijd dat ze de fiets aan het maken waren heb ik samen met Mr. Louis, Mr. Kunda, Mr. Kafua en Stijn aan tafel gezeten. Louis is toezichthouder over het personeel, Mr. Kunda is toezichthouder van de bouw en Mr. Kafua is de magazijnbeheerder van het materiaal en materieel.
Samen met hen zal ik de komende 4 maanden een team vormen. Omdat mijn opdracht gericht is op het ontwerpen en calculeren van o.a. leidingstelsels en sanitaire voorzieningen ben ik straksjes de man van de ‘Pumblerdivisie.’
Na mijn intake op de werf moest Stijn nog een aantal personen onder 4 ogen spreken, dus in de tussentijd heb ik rond gelopen op de bouw. Ik denk dat het de eerste weken nog een hele opgave word wat betreft integratie. Tijdens mijn wandeling over de bouw waren er al diverse werkers die hun werk neer hadden gelegd om een kritische blik te werpen op de blanke jongeman. Gelukkig zal ik aanstaande maandag, tijdens mijn eerste dag, voorgesteld worden aan al het personeel dat op de werf aanwezig is. Op deze manier zullen hopelijk alle puzzelstukje in elkaar vallen en ben ik misschien niet meer die ‘vreemde.’ Who know’s ga ik me er misschien nog thuis voelen.
Lopende over de werf met tempraturen over de 30 graden begon ik mezelf af te vragen hoe ik de baas zou ga worden over deze tempraturen, aangezien mijn werkdag begint om 07:00uur en eindigt om 17:00uur.
Nadat de fiets weer gemaakt was vertrokken Stijn en ik weer met goede moed richting het Guesthouse. Deze goede moed werd halverwege weer iets minder nadat ik door een greppel fietste en de zadel brak. Mijn reservefietsje was dus klaar voor de sloop.

Omdat we nog redelijk in de tijd terug waren ben ik begonnen met de lekke band op te pompen van mijn eigen fietsje. Daarna ben ik begonnen met de eerste grote was.
Toen mijn was lekker in de zon lag te drogen heb ik nog eventjes geskyped met Maud, een klasgenootje van me. Het was fijn om te horen wat er zoal gebeurt op school en in Nederland. Aangezien Maud binnenkort ook aan een groot avontuur begint, heb ik mijn eerste ervaringen met haar kort kunnen delen. Maud was dan ook de eerste persoon tijdens mijn verblijf waar ik een fatsoenlijk gesprek mee kon voeren zonder weg te vallen. In de tussentijd waren Chris en Viola, in de volle zon, op weg naar de markt om wat verse tomaatjes, paprika en brood te halen.

Om 16.00u stond er weer een Bembales van Mr. Kalima op de planning. Deze keer hebben we de lichaamsdelen besproken. We zijn er al achter dat ‘hoofd-schouders-knie en teen’ niet gaat lukken in het bemba, er zitten namelijk te veel lettergrepen in! Om jullie een idee te geven hoe bemba klinkt hieronder een paar woordjes:

• Mwashibukeni mukwai = goede morgen
• Iamgulopo mukwai = Goede middag
• Natotela sana = Dankjewel
• Shalinipo = Tot ziens

Tot slot hebben Viola en ik ’s avonds gekookt. Op het menu stonden: worstjes, gebakken aardappeltjes en sla met tomaten en paprika. Het smaakte erg goed!