Een Afrikaans weekendje

Zaterdag 09-02-2013:
Voor vandaag stond er niets gepland voor in de ochtend en middag. s’Avonds zouden we, onder het genot van een drankje, kennis gaan maken met een jongerengroep vanuit Mpongwe.
In de ochtend zijn Chris en ik nog eventjes naar de markt geweest om brood en melk te halen. Het middags zou de elektricien in het Guesthouse e.e.a. reparen wat zou betekenen dat we geen stroom zouden hebben. Daarom hebben we onze dag gevuld met lezen en hebben we al een kleine aanzet gemaakt naar onze stage.
De kip hadden we uit de diepvries gehaald, met als achterliggende gedachte dat we konden beginnen aan het avondeten als er weer elektriciteit was. Vlak voordat we op het punt stonden om te gaan koken kwam er nog een powercut achteraan, dus hebben we Beatrice (de kok van het restaurant) heel lief aangekeken en gevraagd of zij nog iets te eten kon maken voor ons. In het restaurant koken ze namelijk op gas, dus geen last van de powercut.
Eerlijk gezegd hadden we ook weinig zin om te koken, dus de powercut kwam als gelegen.
In de tussentijd hebben we ons nog kunnen verzorgen want tussen het koken en de afspraak met de jongerengroep zat maar 2 uur speling.
Klokslag 19:00uur zijn we, gewapend met een zaklamp, op weg gegaan naar de kroeg van Elisabeth. Zoals gewoonlijk waren we weer als eerste aanwezig, maar enkele minuten laten kwamen de eerste leden van de jongerengroep. In totaal waren we met 10 á 15 personen. De avond heeft niet erg lang geduurd, want enkele leden van de jongerengroep hadden het van tevoren al erg gezellig gehad.
Tegen 22:00uur hebben we onze weg weer vervolgd richting Guesthouse om de volgende ochtend weer fris en fruitig te verschijnen in de kerk van Mr. Kalima.

Zondag 10-02-2013:
Vandaag stond ik al om 07:00uur naast mijn bedje. Onder het genot van een kopje koffie en de ‘Brandt Travel Guide,’ heb ik op de veranda gezeten en van ochtendzon genoten.
Nadat Chris en Viola ook waren ontwaakt uit hun diepe slaap hebben we gezamenlijk ontbeten en ons voorbereid om naar de kerk te gaan.
Mr. Kalima had ons namelijk uitgenodigd om een kerkzitting in zijn kerk bij te wonen.
De kerk van Mr. Kalima is zeker niet groot, maar bij binnenkomst hangt er meteen een open en warme sfeer. Voor ons oogde de kerk druk, maar blijkbaar viel het nog reuze mee.
Bij binnenkomst stond iedereen al rechtop en deed uit volle borst mee met het koor dat aan het zingen was. Wij sloten uiteraard achteraan aan, maar Stijn wees ons al snel lege plaatsen aan om te gaan zitten.
Verdeeld door het hele kerkje en omringd door lokale bevolking luisterden we aandachtig naar de lezing van Mr. Kalima. Meer dan luisteren was het niet want alles werd verteld in het Bemba. En na 2 lessen Bemba zijn we nog niet in staat om alles te vertalen, behalve ‘Amen’ en ‘Eya mukwai.’
Anders dan in een Nederlandse kerk word je hier niet als individu gezien, maar als iemand van de groep. Ook merkt men meteen dat er geen klassenverschil is, iedereen is gelijk. Dat zag men ook halverwege de zitting, op het moment dat iedereen elkaar een hand gaf. Het maakte niet uit, voor je je, achter je, naast je, 2 banken verder en ga zo maar door. Deze manier van groeten en elkaar accepteren was een onderdeel van de zitting. Ik denk dit een goed voorbeeld is om te laten zien dat men hier geen mensen bevoorrecht, maar juist laat zien dat ieder individu ongeacht blank, zwart, goede baan, slechte baan op dezelfde wijze behandeld wordt.
Tegen het einde van de zitting werd er gevraagd of de mensen die te gast waren wilden gaan staan. Dit waren uiteraard Chris, Viola en ik. Maar ook 2 zambianen gingen staan. Op het moment dat we stonden kon iedereen ons aanschouwen en na enkele woorden werd er luid voor ons geklapt. Door deze manier laat men zien dat wij welkom zijn en dat wij toegelaten worden tot de community.
Nadat de laatste woorden waren gesproken begaf iedereen zich naar buiten. Bijna iedereen verzamelde zich voor de kerk, terwijl een enkeling zich al naar huis begaf.
Omdat wij nog eventjes op Mr. Kalima wilden wachten, hadden wij ook plaats genomen buiten. Al snel kwamen er een aantal personen naar ons toe om te verwelkomen en een enkeling durfde zelfs nog naar onze naam te vragen.

‘Volgens mij is dit de eerste keer geweest dat ik zo actief ben geweest in een kerk. Het gezang van het koor bezorgde mij zelfs kippenvel. Iets dat ik nog nooit heb ervaren in een kerk. Tijdens het gezang werd er geklapt en door de aanwezige sfeer werd je zelf ook aangemoedigd om mee te doen.’

Stijn, een klasgenoot van me, vertelde mij voor vertrek dat ik zeker eens de tijd moest nemen om een kerk te bezoeken. Stijn, bij deze, ik geef je gelijk. Een kerk bezoeken in zo’n land behoord zeker op de lijst thuis!

Aangekomen in het Guesthouse hebben we rustig aan gedaan en na de lunch ben ik begonnen met een truitje te naaien. Tijdens het wassen afgelopen week kwam ik erachter dat er een gaatje in zat.
Vervolgens ben ik begonnen met het maken van mijn voorband, aangezien ik morgen met de fiets naar de plot moet. Maar tevergeefs..
Voor de avond staat er nog niets op de planning, maar ik denk dat er na het avondeten misschien nog overwogen wordt een filmpje te kijken. Als dit niet het geval is denk ik dat we al snel in ons bedje liggen omdat vanaf morgen onze eerste stagedag begint.