Stageweekje 2

Beste volgers,
Het is alweer een dikke week geleden dat ik mijn laatste bericht gepost heb, maar de tijd vliegt dan ook razend snel voorbij. Het is nauwelijks te bevatten dat we met z’n 3tjes nu al aan de 3e week zijn begonnen.

Dinsdag 12-03-2013
Dit was de eerste dag die ik dan ook daadwerkelijk op de plot zou verbrengen. De wekker stond zoals gewoonlijk vroeg, want om 07:00uur moest ik weer op de werf aanwezig zijn. Stijn en ik hadden afgesproken dat we eerst zouden ‘briefen’ voordat we zouden beginnen, dus bij mij ontstond wat twijfel toen om 06:45uur nog geen Stijn te vinden de was. Toch nog maar eventjes 5 minuutjes gewacht voordat ik mijn weg vervolgde naar de plot. Aangekomen op de plot sprak me uiteraard iedereen aan. ‘Morning, how are you Kelvin?’ ( Kevin is moeilijk uit te spreken, dus mijn naam is hier al snel Kelvin geworden.)
Omdat ik pas na de briefing kon beginnen met mijn eerste opdracht, heb ik vanuit een muurtekening in de opslagruimte de eerste metingen op schaal uitgewerkt. In de oplagloods is namelijk op de muur het gehele plan in schaal 1:150 uitgewerkt.
Tijdens het overtekenen kwam Stijn en Paul met de volgeladen truck aan op de plot. ‘De spullen die we gisteren gehaald hadden moesten nu uiteraard naar de plot gebracht geworden.’
Terwijl de werklieden de truck uit aan het laden waren ben ik met Stijn, Mr. Kunda, Lewis en Kafuwa in het kantoortje gaan zitten voor de briefinf. Na de briefing kreeg ik 2 personen, Nathan en George, toegewezen als assistenten. Zij kregen als opdracht om mij te helpen als ik op de plot ben en de handelingen uit te voeren die ik heb opdraag.
Nadat dit was geregeld kon ik dan ook echt beginnen met mijn eerste opdracht, namelijk het inmeten van het gehele plan.
Omdat het een groot project is had ik afgesproken om de metingen in fases uit te voren. Fouten kunnen snel gemaakt worden aangezien alles ingemeten moet worden met een 100m meetlint. ‘We beschikken niet over de juiste meetapparatuur, vandaar al het handwerk.’
Bovendien zitten er in het project nogal fijne hoeken en cirkels verwerkt, dus een plan van aanpak is wel verreist.

De meten van de eerste fase was dan ook al voor 12:00uur afgerond. Omdat dit lijnenspel omgezet moet worden naar een logisch plan, heb ik mijn weg vervolgd naar het Guesthouse. Op het moment dat ik het Guesthouse bereikte sloeg de vermoeidheid van de dag ervoor ook meteen toe. Alsnog heb ik mijn metingen verwerkt en omdat Chris en Viola laat terug waren heb ik ook meteen gekookt.
Na het eten hebben we onder het genot van een drankje onze ervaringen gedeeld en op het moment dat we van plan waren om te gaan slapen, trof ik een huisdiertje aan onder mijn vensterbank. Gelukkig zat hij nog buiten maar mijn ramen stonden wijd open. Het was namelijk een spin zonder ‘tje.’ Groot had ik ze wel eens meegemaakt, maar zo groot nog niet. Nadat ik Stijn ingelicht had liet ook hij weten dat dit een mooie grote was. ‘En ja… hij had haren..’

Woensdag 13-02-2013
De nacht had ik niet zo veel geslapen.. ‘En nee, niet vanwege de spin,’maar het feit dat het hard regende en onweerde. De vermoeidheid was daarom nog steeds aanwezig, maar mijn het gaat gewoon door. Zoals gewoonlijk boterhammetje eten, tanden poetsen, tas inpakken, fietsje pakken en gaan met die banaan. Ik was al vroeg vertrokken omdat het nogal hard regende.
Om 06:30uur stond ik dan ook onder het afdakje van de workshopruimte. Het was wel grappig om te zien dat de werklieden letterlijk van alle kanten kwamen aangelopen, wetende dat rondom alleen maar ‘bush’ is.
Met goede moed ben ik begonnen aan het inmeten van fase 2, maar aangezien de zool van de bergschoenen ietjes los zat zakte me deze moed letterlijk in de schoenen. Het klaarde langzaam maar zeker op, maar mijn voeten en sokken werden alleen maar kleffer.
Nadat fase 2 ingemeten was ben ik dan ook snel terug gegaan naar Guesthouse. Hier heb ik, onder het genot van een warme douche, mijn moed weer een beetje op kunnen krikken om vervolgens weer verder te gaan met het verwerken van de metingen.

Donderdag 14-02-2013
Om mijn batterij een beetje op te kunnen laden na deze lange dagen, had ik vandaag voorgenomen om mijn wekker uit te zetten en met alle rust aan de metingen te werken.
Gelukkig was mijn biologische klok al ingesteld, want ook zonder wekker hadden mijn ogen weer zin om zonlicht het te zien. En laat het nou net zo zijn dat je niet meer in slaap valt als je eenmaal wakker bent.
Het was wel fijn dat ik vandaag in het Guesthouse was gebleven, want in de middag ben ik nog melk gaan halen.
Nadat Viola en Chris ook weer terug waren van hun stage, ben ik met Stijn naar de Council geweest om diverse tekeningen op te vragen van het project. ‘Maar zoals je al verwacht, tevergeefs.’
Voor het avondeten heb ik met Chris gehaktBALLEN gedraaid.

Vrijdag 15-02-2013
Vandaag stond er op de planning om naar Ndola te gaan. Om lange verhalen te besparen, ging dit op dezelfde wijze als het tripje naar Luanshya. Beginnende dat Stijn vandaag reed omdat Paul, onze vaste chauffeur, nogal wat lange uurtjes achter de rug had.
Om 10:00uur zijn we vertrokken vanuit Mpongwe naar Ndola. Aangezien we langs Luanshya kwamen hebben we Pias en Jennifer hier gedropt voordat we onze weg hebben vervolgd naar Ndola.
Het tripje naar Ndola gaf mij wel de gelegenheid om een regenjas, broek en laarzen te kopen. Dat is dan ook voor ong. € 30,- gelukt.
Net zoals Luanshya verlieten we Mpongwe met lichte regen en was in de stad alleen maar ‘bakken.’ Wat deze keer wel anders was: de inhoud van de laadbak. Deze keer was de bak gevuld met:
1. Tegels
2. Pakken tegellijm
3. Zakken cement
4. Dozen met schroeven in diverse maten
5. Een kleine sirene
6. Kingsize matras (gaf me wel een mooie gelegenheid om te rusten op de terugweg)
Wat echter wel een leuk weetje is: De zakken cement worden hier op het hoofd gedragen. Afwijkend van de ARBO wegen deze zakken 50 kilo. Ik heb ze zelf moeten tillen tijdens uitladen van de truck, maar makkelijk is anders..

Uiteraard kwamen we weer na zonsondergang terug en ook deze keer had Chris en Viola weer voor mij gekookt.
‘Zelf vond ik Ndola een heel ander gezicht hebben dan Luanshya. Zodra men Ndola binnen rijdt kijk je meteen hoogbouw aan. Die heb tot nu toe, los van Lusaka, nog niet gezien. Ndola heeft naar mijn mening ook klein beetje een verwesterde look. Los daarvan dat ik in deze stad lang niet de enige blanke was. Het was daarom ook erg vreemd om diverse blanken op doodgewone en ontspannen manier te zien shoppen.’