Westers weekendje
Blijf op de hoogte en volg Kevin
29 Maart 2013 | Zambia, Mpongwe
Vrijdag 22-03-2013
Vandaag was de dag aangebroken waarop we weer zouden vertrekken naar de stad waar het allemaal was begonnen. Omdat mijn schema dagelijks al erg vroeg begint hadden Chris en Viola deze keer het initiatief genomen om vroeg op te staan. Zij hadden een geweldig plan om boterhammen te maken met spek en ei voor onderweg. Gezakt en gepakt kon de reis beginnen!
5 uurtjes later kwamen we dan eindelijk aan in Lusaka. Onderweg en zelfs in de stad was het ontzettend druk. Iets wat wij al een tijdje niet meer gewend waren. Daarom waren we ook blij toen we in het hostel arriveerde.
We hadden met Steffie afgesproken om het olifantenweeshuis te bezoeken, maar aangezien we iets langer over de heenweg hebben gedaan liet de tijd ons geen keus. Daarom hadden we afgesproken om morgen naar het olifantenweeshuis te gaan. Nadat we het hostel geïnspecteerd hadden zijn we vertrokken naar Levy Junction. Een groot en modern winkelcentrum waar diverse winkels te vinden waren, maar uiteraard werd er ook alles verkocht voor Europese prijzen.
Als eerste hebben we een bezoekje gebracht aan de ‘Pick ’n pay’ voor onze zoektocht naar Nutella. Helaas was deze er niet te vinden. Wel was er andere chocoladepasta, dus de keuze was snel gemaakt. Vanuit hier zijn we onze weg vervolgd naar de bank om Kwacha’s in te wisselen voor dollars. Dollars moesten we hebben voor onze reis volgende week.
Van al dat zoeken en regelen krijg je nogal dorst, dus een koud drankje bij Mugg&Beans sprak ons wel aan. Onze eerste kennismaking met deze zaak beviel ons erg goed!
Vanuit hier zijn we onze weg vervolgd naar het treinstation om onze kaartjes voor de TAZARA te kopen. Halverwege de route had ik natuurlijk weer een Afrikaan naast me lopen die maar vragen bleef stellen. Gelukkig zijn we hem te vriend gebleven, want het verkooppunt was niet zo snel te vinden als we in eerste instantie dachten. Gezamenlijk zijn we door de chaotische drukte gelopen en we begonnen te twijfelen toen we langzaam maar zeker het einde van het station naderden. De afrikaan bleef echter vol houden dat het een stukje verder was. Achteraf was het maar goed dat we iemand hadden die de weg kon, want het verkooppunt lag in een afgelegen kantoorgebouwtje, achter het treinstation en op de 2e verdieping.
Dachten we dat alles vanaf nu goed zou gaan, bleken er maar een beperkt aantal kaartjes verkocht te worden voor vanuit Lusaka voor Kapiri Mposhi. Wij zouden tot op de dag zelf niet meer in Kapiri komen, dus wij onze puppyeyes opgezet en gehoopt of ze toch nog iets kon regelen. Wij arriveerde tijdens pauzetijd, dus meteen bellen en regelen was ook geen optie. Met goede hoop zijn we met de benenwagen terug naar Levy Junction gelopen. We waren net binnen of de telefoon van Chris ging al over. De kaartjes waren geregeld.. Fjew! Nu maar hopen dat ze ook écht geregeld zijn en we niet voor een verassing komen te staan in Kapiri. Dat zou een goed begin zijn van onze welverdiende vakantie..
Nadat we onze laatste spulletjes bij de pick ’n pay gekocht hadden, zijn we terug naar het backpackershostel gelopen. Hier hebben Chris en ik een flinke ‘plons’ in het zwembad gemaakt terwijl Viola rustig aan het genieten was.
In de avond werden we uitgenodigd door Steffie om gezamenlijk te gaan eten. Bij aankomst zagen we al dat Rhapsody’s een hippe/sjieke tent was en dat wij lang niet de enige blanken waren. Gedurende de avond hebben we genoten flink gekletst en genoten van een heerlijk diner. Helaas heb ik iets minder kunnen genieten, omdat ik weinig lucht kreeg i.v.m. hooikoorts.
Zaterdag 23-03-2013
Nadat iedereen uit onze kamer was vertrokken, zijn Chris en ik ook eens opgestaan. We moesten goed uitgerust zijn want vandaag zouden we de olifantjes in het olifantenweeshuis gaan bezoeken. Viola deed er nog ‘ietjes’ langer over om uit te slapen. Nadat Viola ook haar roes uitgeslapen had zijn we gezamenlijk gaan ontbijten. Het standaard ontbijt stelde niet zo heel erg veel voor, dus hadden we ervoor gekozen om het ontbijt te wijzigen. Na het ontbijtje zijn we in de taxi gestapt om naar het weeshuis te vertrekken. Aangezien het weeshuis erg afgelegen lag hadden we vooraf nagevraagd of de chauffeur de weg wist. Hij kon zich wel iets herinneren dus dat zat wel goed.
Gelukkig zijn er altijd mensen die je de weg kunt vragen en daar hebben we ook gebruik van gemaakt. Gelukkig weten deze mensen altijd de weg, omdat ze in de buurt wonen… NOT!
De tijd verstreek en we reden steeds verder weg van het weeshuis terwijl voorbijgangers zeiden dat we goed reden. Na wat rondbellen en tanken zijn we met pijn en moeite gearriveerd bij het weeshuis. Bij aankomst hadden we nog maar 30 minuutjes om de olifantjes te aanschouwen. We hadden daarom gevraagd of de chauffeur mee wou komen.
Na deze 30 minuutjes hadden we gevraagd of hij ons kon droppen bij de Manda Hill. Net zoals Levy junction is dit ook een groot winkelcentrum. In totaal zaten we dus 2.5uur in de taxi..
In Manda Hill hebben we onze ogen uitgekeken en na flink wat zoekwerk hadden we uiteindelijk de NUTELLA gevonden! Aangezien ik bij Rapsody’s gisteren niet zo veel kon eten, had ik mijn eetlust te meester gemaakt bij de Mugg&Beans. Was dat toch even lekker !
Vervolgens hebben we onze taxichauffeur weer gebeld zodat hij ons terug kon brengen naar het backpackershostel.
In de avond waren we uitgenodigd voor een feestje. Het feest was bedoelt om geld te collecteren voor de olifantjes. Er waren niet veel mensen aanwezig, maar het was heel mooi aangekleed. Er werd live gezongen, opgetreden en we werden verrast met hapjes.
In de tussentijd ook nog met diverse personen een babbeltje gemaakt. De avond hebben we gezellig afgesloten met alles, behalve bier.
Zondag 24-03-2013
Chris en ik hadden geluk dat we de kamer voor onszelf hadden. Daarom konden we alles op ons gemak doen. Chris heeft een douche genomen, terwijl ik 2 broden met Nutella ging smeren. Nadat we allemaal fris en fruitig, gezakt en gepakt waren, namen we plaats op het terras. Hier hebben we gewacht op onze taxichauffeur, die ons naar het busstation zou brengen. Nadat hij al 30min. te laat was, zijn we eens gaan bellen. Hij redde het helaas niet, maar hij had wel iemand anders benaderd. Dit duurde ook nog eventjes, dus met z’n 3tjes waren we al richting straat gelopen. Toen we net op het punt stonden om te vertrekken, kwam de taxi de hoek om.
Gelukkig waren we nog op tijd voor de bus. Het was voor een Déjà vu-momentje geworden. De allereerste dag zaten we op dezelfde manier in de bus, alleen deze keer wisten we wat ons te wachten stond. Ten opzichte van de eerste keer waren we nu erg rustig. Chris was zelfs nog een krantje gaan halen terwijl Viola en ik nog wat beltegoed in de bus hadden gekocht. We zaten deze keer wel een iets luxere bus. Daar kwamen we meteen achter toen de televisieschermpjes aan gingen, met een oorverdovend hard volume !!
Na dik 4 uurtjes in de bus gezeten te hebben arriveerde we op de markt van Mpongwe, waar we nog het laatste stukje gelopen hadden. In het Guesthouse was het erg stil. Dat was eventjes wennen na, want onze oren suisde nog van het geluid in de bus.
'Het was leuk om nog eens in de stad te zijn geweest waar het allemaal is begonnen. Echter had ik niet verwacht dat ik blij zou zijn om terug te zijn in Mpongwe. Inmiddels zit de afrikaanse levenswijze erin gebakken en daar werden we mee geconfronteerd in het westerse Lusaka. Na deze leerzame ervaring ben ik benieuwd wat de eerste week Nederland met me doet.'
Vandaag was de dag aangebroken waarop we weer zouden vertrekken naar de stad waar het allemaal was begonnen. Omdat mijn schema dagelijks al erg vroeg begint hadden Chris en Viola deze keer het initiatief genomen om vroeg op te staan. Zij hadden een geweldig plan om boterhammen te maken met spek en ei voor onderweg. Gezakt en gepakt kon de reis beginnen!
5 uurtjes later kwamen we dan eindelijk aan in Lusaka. Onderweg en zelfs in de stad was het ontzettend druk. Iets wat wij al een tijdje niet meer gewend waren. Daarom waren we ook blij toen we in het hostel arriveerde.
We hadden met Steffie afgesproken om het olifantenweeshuis te bezoeken, maar aangezien we iets langer over de heenweg hebben gedaan liet de tijd ons geen keus. Daarom hadden we afgesproken om morgen naar het olifantenweeshuis te gaan. Nadat we het hostel geïnspecteerd hadden zijn we vertrokken naar Levy Junction. Een groot en modern winkelcentrum waar diverse winkels te vinden waren, maar uiteraard werd er ook alles verkocht voor Europese prijzen.
Als eerste hebben we een bezoekje gebracht aan de ‘Pick ’n pay’ voor onze zoektocht naar Nutella. Helaas was deze er niet te vinden. Wel was er andere chocoladepasta, dus de keuze was snel gemaakt. Vanuit hier zijn we onze weg vervolgd naar de bank om Kwacha’s in te wisselen voor dollars. Dollars moesten we hebben voor onze reis volgende week.
Van al dat zoeken en regelen krijg je nogal dorst, dus een koud drankje bij Mugg&Beans sprak ons wel aan. Onze eerste kennismaking met deze zaak beviel ons erg goed!
Vanuit hier zijn we onze weg vervolgd naar het treinstation om onze kaartjes voor de TAZARA te kopen. Halverwege de route had ik natuurlijk weer een Afrikaan naast me lopen die maar vragen bleef stellen. Gelukkig zijn we hem te vriend gebleven, want het verkooppunt was niet zo snel te vinden als we in eerste instantie dachten. Gezamenlijk zijn we door de chaotische drukte gelopen en we begonnen te twijfelen toen we langzaam maar zeker het einde van het station naderden. De afrikaan bleef echter vol houden dat het een stukje verder was. Achteraf was het maar goed dat we iemand hadden die de weg kon, want het verkooppunt lag in een afgelegen kantoorgebouwtje, achter het treinstation en op de 2e verdieping.
Dachten we dat alles vanaf nu goed zou gaan, bleken er maar een beperkt aantal kaartjes verkocht te worden voor vanuit Lusaka voor Kapiri Mposhi. Wij zouden tot op de dag zelf niet meer in Kapiri komen, dus wij onze puppyeyes opgezet en gehoopt of ze toch nog iets kon regelen. Wij arriveerde tijdens pauzetijd, dus meteen bellen en regelen was ook geen optie. Met goede hoop zijn we met de benenwagen terug naar Levy Junction gelopen. We waren net binnen of de telefoon van Chris ging al over. De kaartjes waren geregeld.. Fjew! Nu maar hopen dat ze ook écht geregeld zijn en we niet voor een verassing komen te staan in Kapiri. Dat zou een goed begin zijn van onze welverdiende vakantie..
Nadat we onze laatste spulletjes bij de pick ’n pay gekocht hadden, zijn we terug naar het backpackershostel gelopen. Hier hebben Chris en ik een flinke ‘plons’ in het zwembad gemaakt terwijl Viola rustig aan het genieten was.
In de avond werden we uitgenodigd door Steffie om gezamenlijk te gaan eten. Bij aankomst zagen we al dat Rhapsody’s een hippe/sjieke tent was en dat wij lang niet de enige blanken waren. Gedurende de avond hebben we genoten flink gekletst en genoten van een heerlijk diner. Helaas heb ik iets minder kunnen genieten, omdat ik weinig lucht kreeg i.v.m. hooikoorts.
Zaterdag 23-03-2013
Nadat iedereen uit onze kamer was vertrokken, zijn Chris en ik ook eens opgestaan. We moesten goed uitgerust zijn want vandaag zouden we de olifantjes in het olifantenweeshuis gaan bezoeken. Viola deed er nog ‘ietjes’ langer over om uit te slapen. Nadat Viola ook haar roes uitgeslapen had zijn we gezamenlijk gaan ontbijten. Het standaard ontbijt stelde niet zo heel erg veel voor, dus hadden we ervoor gekozen om het ontbijt te wijzigen. Na het ontbijtje zijn we in de taxi gestapt om naar het weeshuis te vertrekken. Aangezien het weeshuis erg afgelegen lag hadden we vooraf nagevraagd of de chauffeur de weg wist. Hij kon zich wel iets herinneren dus dat zat wel goed.
Gelukkig zijn er altijd mensen die je de weg kunt vragen en daar hebben we ook gebruik van gemaakt. Gelukkig weten deze mensen altijd de weg, omdat ze in de buurt wonen… NOT!
De tijd verstreek en we reden steeds verder weg van het weeshuis terwijl voorbijgangers zeiden dat we goed reden. Na wat rondbellen en tanken zijn we met pijn en moeite gearriveerd bij het weeshuis. Bij aankomst hadden we nog maar 30 minuutjes om de olifantjes te aanschouwen. We hadden daarom gevraagd of de chauffeur mee wou komen.
Na deze 30 minuutjes hadden we gevraagd of hij ons kon droppen bij de Manda Hill. Net zoals Levy junction is dit ook een groot winkelcentrum. In totaal zaten we dus 2.5uur in de taxi..
In Manda Hill hebben we onze ogen uitgekeken en na flink wat zoekwerk hadden we uiteindelijk de NUTELLA gevonden! Aangezien ik bij Rapsody’s gisteren niet zo veel kon eten, had ik mijn eetlust te meester gemaakt bij de Mugg&Beans. Was dat toch even lekker !
Vervolgens hebben we onze taxichauffeur weer gebeld zodat hij ons terug kon brengen naar het backpackershostel.
In de avond waren we uitgenodigd voor een feestje. Het feest was bedoelt om geld te collecteren voor de olifantjes. Er waren niet veel mensen aanwezig, maar het was heel mooi aangekleed. Er werd live gezongen, opgetreden en we werden verrast met hapjes.
In de tussentijd ook nog met diverse personen een babbeltje gemaakt. De avond hebben we gezellig afgesloten met alles, behalve bier.
Zondag 24-03-2013
Chris en ik hadden geluk dat we de kamer voor onszelf hadden. Daarom konden we alles op ons gemak doen. Chris heeft een douche genomen, terwijl ik 2 broden met Nutella ging smeren. Nadat we allemaal fris en fruitig, gezakt en gepakt waren, namen we plaats op het terras. Hier hebben we gewacht op onze taxichauffeur, die ons naar het busstation zou brengen. Nadat hij al 30min. te laat was, zijn we eens gaan bellen. Hij redde het helaas niet, maar hij had wel iemand anders benaderd. Dit duurde ook nog eventjes, dus met z’n 3tjes waren we al richting straat gelopen. Toen we net op het punt stonden om te vertrekken, kwam de taxi de hoek om.
Gelukkig waren we nog op tijd voor de bus. Het was voor een Déjà vu-momentje geworden. De allereerste dag zaten we op dezelfde manier in de bus, alleen deze keer wisten we wat ons te wachten stond. Ten opzichte van de eerste keer waren we nu erg rustig. Chris was zelfs nog een krantje gaan halen terwijl Viola en ik nog wat beltegoed in de bus hadden gekocht. We zaten deze keer wel een iets luxere bus. Daar kwamen we meteen achter toen de televisieschermpjes aan gingen, met een oorverdovend hard volume !!
Na dik 4 uurtjes in de bus gezeten te hebben arriveerde we op de markt van Mpongwe, waar we nog het laatste stukje gelopen hadden. In het Guesthouse was het erg stil. Dat was eventjes wennen na, want onze oren suisde nog van het geluid in de bus.
'Het was leuk om nog eens in de stad te zijn geweest waar het allemaal is begonnen. Echter had ik niet verwacht dat ik blij zou zijn om terug te zijn in Mpongwe. Inmiddels zit de afrikaanse levenswijze erin gebakken en daar werden we mee geconfronteerd in het westerse Lusaka. Na deze leerzame ervaring ben ik benieuwd wat de eerste week Nederland met me doet.'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
