Een gemengd weekje

Maandag 18-03-2013
Vandaag was het een belangrijke dag voor Chris en Viola. Voor hen was de dag aangebroken dat ze hun lerarenrol mochten vervullen en dus ook daadwerkelijk voor de klas stonden.
Ik had ze tijdens het ontbijt nog wat moed proberen in te spreken, maar na hun eerste dag ontbrak echter de lach die ik voorheen had voorspeld. De ervaringen van hun dag zijn te vinden op hun blog.
In de tussentijd ben ik nog erg actief geweest in het Guesthouse. Pious kwam namelijk met een tweepersoons muskietennet op me af gelopen. Aangezien mijn muskietennet vastgebonden was met een ethernetkabel en mijn kamer nog niet volledig woonachtend was verklaard, kreeg ik de eer deze zelf op te hangen.
Eerst heb ik beleefd nagevraagd of de indeling van mijn kamer wel klopte, anders zou ik het muskietennet ook nog op de verkeerde plaats monteren. Nadat Pious me de juiste indeling van de kamer met handen en voeten had aangewezen, ben ik begonnen met monteren van het muskietennet.
Je weet zelf, zodra er ‘fftjes’ in een zin zit dan duurt dit meestal veel langer dan verwacht. In dit geval dus ook.
Dilemma 1 was het monteren van de haken in het plafond. Gelukkig had ik nog een toolkitje bij waarmee ik me redelijk kon redden. Dilemma 2 was de afstand tussen vloer en plafond. Deze bedroeg geen hanteerbare hoogte. Gelukkig had ik nog een tafel op de kamer staan, dus met een voet op de stoel en 1 voet op de tafel kwam ik al redelijk ver. Daarna kwam het positioneren van mijn muskietennet voor de laatste 2 haken. Bij de eerste 2 haken kon ik nog steunen tegen de muur, maar midden in de kamer werd dit een stuk moeilijker. Gelukkig hebben ze in het restaurant barkrukken ( CHECK!) Uiteraard zijn de poten niet helemaal gelijk, dus ook het bevestigen van de 2 laatste haken was een leuk werkje. Tot slot kwam het spannen van het draad nog zodat het muskietennet niet door gaat hangen. Dat was binnen enkele minuten gepiept.
Vervolgens kijken het muskietennet erbij hangt. Stap je van de kruk af, zie je dat het muskietennet net niet aan de grond komt… Dat geeft ook meteen weer hoe groot de afstand is tussen plafond en vloer.
In de middag was ik eventjes op mijn fietsje op de markt geweest om wat tomaten, broden, paprika en een look-a-like witte kool te halen. Natuurlijk werd ik van alle kanten bekeken, maar uiteindelijk verliet ik de markt als een echte afrikaan. Namelijk met 1 hand aan het stuur en de andere hand vol met zakken vol ‘commissies.’
Voor het avondeten was het dan ook weer mijn beurt. Omdat Chris en Viola zin had in aardappeltjes had ik mijn befaamde ‘aardappels a la bourgogne’ gemaakt. Voor erbij hadden we worstjes en van de kool had ik een salade gemaakt. Omdat ik tijdens het koken maar gebruik kon maken van 1 kookpit, heb ik Beatrice van het restaurant heel lief, met mijn puppy-eyes, aangekeken en gevraagd of ik bij haar de aardappeltjes kon bereiden.

Dinsdag 19-02-2013
Vandaag was ik na lange tijd weer terug op de plot. De grove tekening was in zoverre klaar, maar er moesten nog controlemetingen uitgevoerd worden en de hoekpunten van het perceel. Het weer was uitstekend, dus vandaag leek me een goed idee om naar de plot te gaan.
Omdat vlak voor de middag arriveerde op de plot, moest ik alweer redelijk snel een pauze inlassen, want het was Nshima tijd. Dit was de eerste keer dat ik op de plot mee mocht/kon eten.
Uiteraard had ik al een beetje ‘knowhow’ van deze eetwijze, maar op de bouw gaat het toch iets anders. Hier is het namelijk niet zo dat iedereen zijn eigen bordje krijgt, maar hier word alles gezamenlijk gedeeld. Met groepjes van 4, 5 en zelfs 6 mensen zit je in een cirkel om het eten heen en er wordt er gegeten van de opgediende maaltijd. De maaltijd bestond uit natuurlijk Nshima met een bonenpapje en groenten. Zoals het eten werd gedeeld werd ook de wasbak gedeeld, dus iedereen waste zijn handen dan ook in of boven 1 bak. Voor mij wilde ze nog wel een uitzondering maken door een vol flesje water over mijn handen uit te schenken, maar aangezien water erg belangrijk in Afrika is heb ik me gewoon aangepast aan de rest. We zijn inmiddels kuddedieren.
Dit is uiteindelijk ook de beste manier om te ‘verbroederen’ en geaccepteerd te worden. Het werkte ook, want al snel kwamen er vragen en toonde ze interesse. Een enkeling probeerde me zelfs nog wat Bemba bij te spijkeren. Daarnaast zit toch iedereen op je vingers te kijken om te zien of je de Nshima op goede wijze eet.

Na deze goed gevulde maaltijd ben ik begonnen met het inmeten van de hoekpunten van het perceel. In dit geval speelde het zonnige weer me tegen. Het perceel is namelijk zo groot dat de meeste referentiepunten in maïsvelden of in dichtbegroeide stukken veld liggen. En laat nu net in het regenseizoen alles in volle bloei staan.
Na het inmeten van deze punten kan ik dan ook mijn eerste ‘bushwalk’ in de agenda zetten. We zijn namelijk met in totaal 6 personen op pad gegaan. Van deze 6 waren 2 tot 4 continu bezig het pad begaanbaar te maken. Bij terugkomst in het Guesthouse was de douche ook de allereerste halte.

In de middag/avond kwamen 2 vriendinnen van Jennifer, Fieke en Jolanda, langs. Zij kwamen net terug van Livingstone en zouden een klein weekje in het Guesthouse verblijven. Gezamenlijk hebben we onze ervaringen gedeeld onder het genot van een drankje.

Woensdag 20-02-2013
Toen we gisteren Fieke en Jolanda leren kennen kwamen we al snel erachter dat zij Nutella bij zich hadden. Anderzijds wisten zij dat wij o.a. Jam hadden, dus al snel hadden we een deal gemaakt.
We zouden vanaf nu elke ochtend met elkaar ontbijten zodat we ons broodbeleg konden uitwisselen.
Verder heb ik deze dag gewerkt aan schoolopdrachten en ben ik vroeg gaan slapen.

Donderdag 21-02-2013
Ik begon mijn dag weer vroeg met het intekenen van het plangebied. Later op de dag kreeg ik van Stijn de vraag of mee wilde gaan naar het FTC. Hier konden we wellicht hoogtekaarten opvragen van het VTC project. Helaas konden ze ons hier niet mee helpen, maar deze goede meneer vertelde wel dat ik zijn GPS mocht lenen. De afspraak was wel dat ik de GPS op dezelfde dag weer in moest leveren, dus ik ben meteen in een rap tempo begonnen met inmeten.
Dit betekende ook dat ik dezelfde bushwalk, als twee dagen geleden, weer mocht afleggen.

Vrijdag 22-02-2013
Vandaag waren we door Mr. Kalima uitgenodigd voor de Civillian Day. Deze dag werd georganiseerd in Community Hall achter de school van Mr. Kalima. De Civillian Day is een initiatief van Mr. Kalima voor de studenten van zijn school. Het is ook de enige dag dat de studenten i.p.v. hun schooluniform, in hun mooiste kleding naar school mogen komen. Op deze dag vinden activiteiten plaats die door de kinderen georganiseerd worden, voornamelijk dans en zang. Het is iets wat je een Afrika zelden mee maakt en daarom was het ook ontzettend mooi om mee te maken. Sommige momenten bezorgde ons zelfs kippenvel, daarom verwijs ik ook door naar de foto’s op Facebook. Deze foto’s vertellen namelijk veeeeel meer dan dit ik in woorden uit kan leggen!

De dag hebben we daarentegen iets minder afgesloten. Het weer keerde zich tegen ons en al snel kregen we te maken met de buien van het regenseizoen. De donderslagen waren oorverdovend , want zelfs voor iemand die onweer houdt was dit wel eventjes slikken.
Ik zat gelukkig nog in het Guesthouse, maar al snel schoot me te binnen dat Chris en Viola richting de school van Mr. Kalima aan het lopen. Ik had verwacht dat ze al binnen waren, maar ze stonden voor een gesloten deur. Zij hebben hetzelfde weer meegemaakt, alleen ietwat minder beschut…. Namelijk onder een afdakje.
Omdat het na 1.5 uur nog steeds aan het gieten was zijn ze terug gelopen richting Guesthouse. Hopende op een lekker warme douche worden ze nog eens verrast. Aangezien het raam niet fatsoenlijk sluit is dus open is gewaaid, was de eerste 1 a 2 meter in de kamer drijfnat. Tot op het matras toe…
Met hier en daar wat hulp en mankracht hebben we de kamer droog gekregen, zodat ze met een gerust hart konden slapen en niet vergeten, lekker warm te douchen.