Een weekje Powercuts.
Blijf op de hoogte en volg Kevin
16 Maart 2013 | Zambia, Mpongwe
Maandag 04-03-2013
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ik afgelopen zaterdag naar mijn nieuwe kamer zou verhuizen. Uiteraard verliep dit niet zoals men had verwacht, dus in de ochtend werd ik verrast met het bericht of ik (nu) kon verhuizen aangezien de badkamer van mijn ‘oude’ kamer betegeld moest worden. Met wat hulp van Pious en Mr. Kunda was dit klusje binnen 10 minuutjes gepiept. Voor een kamer waar maar 1 persoon slaapt, was er toch veel te verhuizen. Maarja, dan dient je kamer ook als voedselopslag voor 3 personen.
Omdat alles al voor 08:00uur verhuisd was moest de ‘nieuwe’ kamer uiteraard nog gepoetst worden. Het werd dus een schuifpuzzel.
Omdat er voorheen 2 bedden in deze kamer stonden moest uiteraard het muskietennet nog op een nieuwe plek gemonteerd worden. Gelukkig had ik hier al ervaring mee, dus dit klusje was zo gepiept.
Nadat de kamer schoongemaakt was kon de grote reorganisatie beginnen. Gelukkig had ik in deze kamer een kledingkast, waardoor de kamer er meteen een stuk opgeruimder uitzag.
Op het moment dat we van plan waren om te koken, hadden we natuurlijk een powercut. Chris en ik hebben daarom het avondmaal in de keuken van Beatrice bereid.
Dinsdag 05-03-2013
Vandaag ben ik na een tijdje weer op de plot geweest. Het was de bedoeling om de sanitaire gebouwen op te meten zodat ik deze in 3D uit kon tekenen. Dit zou o.a. het onderzoek naar diverse methodieken vergemakkelijken. De tijd verliep snel want het was weer bijna Nshima-tijd. Om ook iets terug te doen richting mijn meetassistenten heb ik ze nog geholpen met sledgen. Kortom, grasmaaien. Nadat ik dit 10min had gedaan begon zich al een bloedblaar te vormen… Kortom, ‘white flesh is fragile.’
Terug in het Guesthouse heeft Pious me geïntroduceerd met bakfiets van het Guesthouse. Hij fietste uiteraard voor geen meter dus Pious wilde me testen. Hij deed het een keertje voor en daarna was het mijn beurt. Ik kwam nog geen meter vooruit of het stuur draaide al naar rechts. Met man en macht aan dat stuur trekken, maar tevergeefs. Pious uiteraard in een deuk, maar ik kreeg een complimentje dat ik er niet vanaf gevallen was. Daarna liet hij mij het trucje zien om deze ‘suicidebike’ de baas te zijn. De melige zin was aangebroken dus ik ben achter in de bak gesprongen en Pious heeft me een klein sightseeingtour gegeven.
In de avond was er weer heerlijk gekookt en de avond kon niet meer stuk. Alsnog werden we verrast door een tragisch bericht dat Chris te horen kreeg via zijn ouders.
Om de sfeer een beetje te breken, en we geen chocolade hadden uiteraard, ben ik aan de slag gegaan met een tonijnsalade en toast. Gelukkig viel dit goed in de smaak.
Woensdag 06-03-2013
Afgelopen nacht was een ontzettend slechte nacht. Normalerwijze heb ik geen last van hooikoorts in zulke landen, maar uitgerekend nu wel.. De halve nacht wakker geweest en mijn ogen uit mijn hoofd gekrabd, maar gelukkig stapte ik in de ochtend weer als een ware prins uit bed. NOT!
In de middag ben ik met Viola naar de markt geweest. Omdat mijn hooikoortsmedicatie op 5 maart zou arriveren liep ik met goede moed, samen met Viola, naar het postkantoor. Gelukkig hadden we vooraf al onze boodschapjes gedaan, want er waren een aantal pakketjes gearriveerd. Zoals verwacht zat de mijne er niet bij, maar wel pakketjes voor Jennifer en Katleen. Gezakt en gepakt liepen we weer terug richting Guesthouse. Maar dan is de weg opeens aardig lang!
Nadat ik de inhoud van de pakketjes zag kon ik begrijpen waarom deze pakketjes ervoor zorgde dat de weg erg lang leek. Een van de pakketjes kwam volgens mij van UNICEF i.p.v. Nederland. Het was gevuld met o.a. snoep, hagelslag en andere levenreddende middelen.
Later op de middag is Viola met de werkmannen richting Luanshya geweest, terwijl Chris en ik in het Guesthouse zijn gebleven. Onverwachts heeft Viola nog kunnen shoppen met Ms. Kalima die ze toevallig tegemoet kwamen.
Chris en ik hebben ons vermaakt met Pious en de verloren skippybal.
Omdat we voor het avondeten niet veel voorradig hadden, ben ik met de overgebleven restjes gaan kokkerellen. Halverwege de voorbereiding werd het weer zwart voor de ogen. Powercut. Dus ben ik maar weer verhuisd naar de keuken van het restaurant. Een iemand was zelfs zo enthousiast aan het skypen dat ze geen benul had dat er een powercut was, terwijl ik met een hoofdlamp aan kwam lopen… En nee, we noemen geen namen.
Uiteindelijk was het alsnog gelukt om een Spaanse tortilla te maken.
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ik afgelopen zaterdag naar mijn nieuwe kamer zou verhuizen. Uiteraard verliep dit niet zoals men had verwacht, dus in de ochtend werd ik verrast met het bericht of ik (nu) kon verhuizen aangezien de badkamer van mijn ‘oude’ kamer betegeld moest worden. Met wat hulp van Pious en Mr. Kunda was dit klusje binnen 10 minuutjes gepiept. Voor een kamer waar maar 1 persoon slaapt, was er toch veel te verhuizen. Maarja, dan dient je kamer ook als voedselopslag voor 3 personen.
Omdat alles al voor 08:00uur verhuisd was moest de ‘nieuwe’ kamer uiteraard nog gepoetst worden. Het werd dus een schuifpuzzel.
Omdat er voorheen 2 bedden in deze kamer stonden moest uiteraard het muskietennet nog op een nieuwe plek gemonteerd worden. Gelukkig had ik hier al ervaring mee, dus dit klusje was zo gepiept.
Nadat de kamer schoongemaakt was kon de grote reorganisatie beginnen. Gelukkig had ik in deze kamer een kledingkast, waardoor de kamer er meteen een stuk opgeruimder uitzag.
Op het moment dat we van plan waren om te koken, hadden we natuurlijk een powercut. Chris en ik hebben daarom het avondmaal in de keuken van Beatrice bereid.
Dinsdag 05-03-2013
Vandaag ben ik na een tijdje weer op de plot geweest. Het was de bedoeling om de sanitaire gebouwen op te meten zodat ik deze in 3D uit kon tekenen. Dit zou o.a. het onderzoek naar diverse methodieken vergemakkelijken. De tijd verliep snel want het was weer bijna Nshima-tijd. Om ook iets terug te doen richting mijn meetassistenten heb ik ze nog geholpen met sledgen. Kortom, grasmaaien. Nadat ik dit 10min had gedaan begon zich al een bloedblaar te vormen… Kortom, ‘white flesh is fragile.’
Terug in het Guesthouse heeft Pious me geïntroduceerd met bakfiets van het Guesthouse. Hij fietste uiteraard voor geen meter dus Pious wilde me testen. Hij deed het een keertje voor en daarna was het mijn beurt. Ik kwam nog geen meter vooruit of het stuur draaide al naar rechts. Met man en macht aan dat stuur trekken, maar tevergeefs. Pious uiteraard in een deuk, maar ik kreeg een complimentje dat ik er niet vanaf gevallen was. Daarna liet hij mij het trucje zien om deze ‘suicidebike’ de baas te zijn. De melige zin was aangebroken dus ik ben achter in de bak gesprongen en Pious heeft me een klein sightseeingtour gegeven.
In de avond was er weer heerlijk gekookt en de avond kon niet meer stuk. Alsnog werden we verrast door een tragisch bericht dat Chris te horen kreeg via zijn ouders.
Om de sfeer een beetje te breken, en we geen chocolade hadden uiteraard, ben ik aan de slag gegaan met een tonijnsalade en toast. Gelukkig viel dit goed in de smaak.
Woensdag 06-03-2013
Afgelopen nacht was een ontzettend slechte nacht. Normalerwijze heb ik geen last van hooikoorts in zulke landen, maar uitgerekend nu wel.. De halve nacht wakker geweest en mijn ogen uit mijn hoofd gekrabd, maar gelukkig stapte ik in de ochtend weer als een ware prins uit bed. NOT!
In de middag ben ik met Viola naar de markt geweest. Omdat mijn hooikoortsmedicatie op 5 maart zou arriveren liep ik met goede moed, samen met Viola, naar het postkantoor. Gelukkig hadden we vooraf al onze boodschapjes gedaan, want er waren een aantal pakketjes gearriveerd. Zoals verwacht zat de mijne er niet bij, maar wel pakketjes voor Jennifer en Katleen. Gezakt en gepakt liepen we weer terug richting Guesthouse. Maar dan is de weg opeens aardig lang!
Nadat ik de inhoud van de pakketjes zag kon ik begrijpen waarom deze pakketjes ervoor zorgde dat de weg erg lang leek. Een van de pakketjes kwam volgens mij van UNICEF i.p.v. Nederland. Het was gevuld met o.a. snoep, hagelslag en andere levenreddende middelen.
Later op de middag is Viola met de werkmannen richting Luanshya geweest, terwijl Chris en ik in het Guesthouse zijn gebleven. Onverwachts heeft Viola nog kunnen shoppen met Ms. Kalima die ze toevallig tegemoet kwamen.
Chris en ik hebben ons vermaakt met Pious en de verloren skippybal.
Omdat we voor het avondeten niet veel voorradig hadden, ben ik met de overgebleven restjes gaan kokkerellen. Halverwege de voorbereiding werd het weer zwart voor de ogen. Powercut. Dus ben ik maar weer verhuisd naar de keuken van het restaurant. Een iemand was zelfs zo enthousiast aan het skypen dat ze geen benul had dat er een powercut was, terwijl ik met een hoofdlamp aan kwam lopen… En nee, we noemen geen namen.
Uiteindelijk was het alsnog gelukt om een Spaanse tortilla te maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
